Jeszcze na początku roku, gdy rozmawiałem z Luciano Chessą z okazji rocznicy manifestu Luigiego Russolo (patrz tekst w „Polityce”), opowiadał o zamówieniach kompozycji na odbudowane przez siebie legendarne instrumenty intonarumori. O płycie nie było mowy i w ogóle 100-lecie „Sztuki hałasów” wydawało się wybrzmiewać w starym roku stosunkowo cicho. Po drodze były jednak odejścia Lou Reeda i Zbigniewa Karkowskiego, a te spowodowały, że i Russolo został przypomniany kilka razy więcej. Pozytywną niespodziankę przygotował za to Chessa, który cykl nowych utworów na intonarumori zdążył jeszcze w przed końcem 2013 roku wydać na płycie wytwórni Sub Rosa. W tak dużej dawce muzyki jego Orchestra of Futurist Noise Intoners brzmi momentami nieco nużąco, ale na wyrywki jest to materiał wyjątkowy i godzien uwagi. Nie bez znaczenia są obszerne opisy projektu, muzykologiczny rys samego Chessy, twórcy rekonstrukcji oryginalnych instrumentów Russolo (po raz pierwszy odtworzonych w komplecie), a przy okazji szefa 16-osobowej orkiestry muzyków z konserwatorium we włoskim Trento. A jeśli to kogoś nie przekonuje, za reklamę posłużyć muszą pewnie nazwiska kompozytorów: Pauline Oliveros, Sylvano Bussotti, Ellen Fullman, Mike Patton czy Blixa Bargeld. Jako uzupełnienie polecam bardzo ciekawą książkę „Luigi Russolo, Futurist: Noise, Visual Arts and the Occult”.
RÓŻNI WYKONAWCY „The Orchestra of Futurist Noise Intoners” 2LP
Sub Rosa 2013
8/10
Trzeba posłuchać: Blixa Bargeld, Pauline Oliveros, oryginalna kompozycja Luigiego Russolo
WYŻ NISZ 
Pingback: Rok 2013 w muzyce – 10 uwag końcowych | Polifonia
Wspaniałe! Ja znam Russolo dzięki występowi intonarumori w teledysku „Blume” Einsturzende Neubauten – nic dziwnego, że Blixa Bargeld brał udział w projekcie. Brzmią te intonatory tak sobie, w sumie jak pudła z korbkami, ale za to jak wyglądają! Nawet lepiej niż fale Martenota, które jednak mają tę drobną przewagę, że naprawdę są instrumentem.
Bardzo lubię Russolo, szczególnie ten utwór: http://www.youtube.com/watch?v=8GpN5FHO60c