To dla wszystkich, którzy zamiast na John Zorn Fest pojechali w tym roku na Open’era. Taka drobna złośliwość. 😉
<br/><br/>
W RADIU: HCH
NOCNA STREFA: Cat Power i sztuka coveru
Chan Marshall, czyli Cat Power, po raz trzeci wydała płytę ze swoimi wersjami utworów innych wykonawców. Za każdym razem powstawała z tego autorska płyta, na której amerykańska artystka – mistrzyni folk-rocka – próbowała to i owo poprawić, ulepszyć w piosenkach często uznawanych już za wzorcowe. Prześledzimy to trwające ponad 20 lat przedsięwzięcie, a przy okazji […]
NOCNA STREFA: Xenakis 100!
W czwartkowym wydaniu Nocnej strefy prezentowaliśmy tym razem utwory Iannisa Xenakisa z przygotowanego na stulecie jego urodzin boksu “Electroacoustic Works”, przynoszącego zasadniczo pod względem brzmieniowym wręcz nowe interpretacje kompozycji elektronicznych grecko-francuskiego kompozytora. PLAYLISTA 2022-01-13 Iannis Xenakis – Concret PH (1958) (CD “Electroacoustic Works”, Karlrecords 2022)Miłosz Pękala – Radio for vibraphone and tape (CD “Monopercussion 2”, […]
NOCNA STREFA: T.O.N.T.O.
Muzyka na największy polifoniczny syntezator świata? Aktualnie rzecz jest bardziej muzealną salą pamięci konstruktora tego wielkiego systemu (zszytego z modułów różnych znanych firm), czyli Malcolma Cecila. I można T.O.N.T.O. (The Original New Timbral Orchestra) zobaczyć i usłyszeć w Calgary. Ale da się ciągle na tym coś nagrać. Na swojej nowej płycie ten stary, pamiętający lata […]
W POLIFONII- Liryka kanciasta 21 01 2022Paszporty Polityki trochę zaburzyły w tym tygodniu publikacje notek na blogu. Ale przecież nie one są powodem mniejszego, momentami trochę usypiającego styczniowego (bez)ruchu w krajowej muzyce – chciał go przerwać Marek Suski propozycją grania w radiu w 80 proc. muzyki …
- Jak Cat Power odkryła przyszłość 18 01 2022Prawie każdy nagrywa covery. Nawet nie tylko prawie każdy artysta – duża część ich słuchaczy również. Parę razy pisałem o dokonującym się właśnie wielkim zwrocie w kierunku ambitnych amatorów, dłużej dokładnie rok temu, zresztą w jednym z ważniejszych dla mnie …
- Coraz wyższa średnia 17 01 2022Jaka jest różnica między świetnymi piosenkami źle wyprodukowanymi, zaaranżowanymi i nagranymi a średniej klasy piosenkami, które wyprodukowane, zaaranżowane i nagrane są perfekcyjnie? Te pierwsze pozostają świetne na papierze, a tych drugich – mimo że drugorzędne – chce się słuchać. A …
- Taśma tygodnia #44 15 01 2022W drugim tygodniu wyraźnie coś się ruszyło. Na tyle, że playlista – od Dalekiego Wschodu po najdalszy Zachód – trwa ponad dwie godziny i obejmuje ponad 30 nagrań w wersji na Spotify, a poniżej, w zestawie linków do Bandcampa i …
- Nie rozumiem, ale się wypowiem 14 01 2022Kilka tygodni temu trzech młodszych kolegów po fachu w serwisie Poptown wystosowało do mnie przyjacielski apel, żebym nie pisał o rapie, bo nic z niego nie kumam. Chętnie bym skorzystał i sobie darował, bo zdecydowania większość rapu to rzeczy, o …
- Liryka kanciasta 21 01 2022
NA WINYLU: trzaski
JEAN-MICHEL JARRE: Krótko
Nota o Zero Gravity może być dla niektórych niespodzianką, ale nowy album Jeana-Michela Jarre’a Electronica 1: The Time Machine nie należy do moich ulubionych (mówiąc delikatnie), i to mimo plejady gości, wśród których są Vince Clarke, M83, Pete Townshend, Fuck Buttons, Air i Moby. Ba, wydaje mi się z punktu widzenia poszczególnych artystów bardzo słabo wykorzystaną szansą na wykreowanie […]
NATURAL SNOW BUILDINGS: Album z singla
Z nieco mniejszą regularnością śledzę ostatnio poczynania Francuzów z Natural Snow Buildings, za którymi zresztą pod względem liczby wydawanych płyt nadążyć trudno. Ukazują się w różnych formatach, tym bardziej więc warto zwrócić uwagę na regularną, zwykłą płytę z nowym repertuarem opublikowaną na winylu przez Ba Da Bing (wcześniej wydali kilka reedycji starszych nagrań NSB) z […]
ROBERT PIOTROWICZ: Stare złote
W starych złotych to by było prawie pół miliona, ale warto. Zresztą za czasów starych złotych nikt w Polsce takich płyt nie wydawał. Choć zupełnie tak jak kiedyś – na czerwony, transparentny winyl z muzyką Roberta Piotrowicza (mastering Rashada Beckera, minimalistyczny projekt Lasse Marhauga) trzeba było pod każdym względem poczekać. Z jednej strony dlatego, że publikacja się […]
WYŻ NISZ 
Pingback: Dlaczego nie żałuję tegorocznego Open’era « CHACIŃSKI