To dla wszystkich, którzy zamiast na John Zorn Fest pojechali w tym roku na Open’era. Taka drobna złośliwość. 😉
<br/><br/>
W RADIU: HCH
NOKTURN: Unsound 2019 (IV) – The Round Table Orchestra
Dziś o 23.00 kolejna retransmisja koncertowa – tym razem posłuchamy występu The Round Table Orchestra zarejestrowanego podczas ubiegłorocznego Unsoundu. Formację festiwal stworzył wspólnie z Europejskim Centrum Solidarności. W jej skład wchodzą muzycy perkusyjnego Remontu Pomp (którego członkami są artyści z niepełnosprawnościami oraz bez nich), a także czwórka muzyków z kręgu jazzu i improwizacji: Mikołaj Trzaska […]
NOKTURN: Robert Ashley i jego pop opera
W dzisiejszym Nokturnie wrócimy do bodaj najsłynniejszych albumów amerykańskiego kompozytora Roberta Ashleya: Private Parts (1978 r.) i Automatic Writng (1979 r.). Wznowione w ubiegłym roku, brzmią dziś zaskakująco współcześnie i zawierają elementy języka telewizyjnych oper awangardowych, za które nieżyjącego od sześciu lat Ashleya pamięta się najmocniej. Ale zarazem są czymś więcej. Private Parts mogłoby dziś […]
NOKTURN: Wacław Zimpel + magazyn premier
Dziś po 23.00 zapraszamy na magazynowe wydanie czwartkowego Nokturnu, w którym zwrócimy uwagę na nieprezentowane dotąd przez nas nowe płyty, głównie premiery stycznia. Gościem specjalnym audycji – tuż po dzisiejszej premierze w warszawskiej siedzibie FINA przy ul. Wałbrzyskiej – będzie klarnecista, kompozytor i producent Wacław Zimpel, z którym porozmawiamy o jego najnowszym wydawnictwie, opublikowanej w […]
W POLIFONII- Zenek, czyli jak strollowano Jacka Kurskiego 22 02 2020Sprawę filmu Zenek przechowałem na bonusowy, weekendowy wpis, żeby nikt mi nie wyrzucał, że poświęcam miejsce na blogu kolejnemu podejściu polskiego kina do tematu disco polo. Ale choć słaby, prawdopodobnie nie wart wizyty w kinie, a już na pewno tych …
- Droga do utrapienia 21 02 2020Każdy potrzebuje trapu, od Justina Biebera do Ozzy’ego Osbourna. I każdy ma, co chce, bo trap to dziś trochę jak przyprawa Maggi – można sobie kupić i dodać do wszystkiego, próbując z tego zrobić coś strawnego dla podniebienia młodego słuchacza. …
- Ofiara Cyberpunka? 20 02 2020Są pierwsze ofiary Cyberpunka. Należy do nich moim zdaniem Claire Elise Boucher, czyli Grimes. Promocja jej nowej płyty wydawała się świetnie zsynchronizowana z akcją promocyjną gry studia CD Projekt Red, włącznie z szeroko komentowanym występem na The Game Awards i …
- Zwyczajnie mi się spodobało 19 02 2020Dzisiejszy wpis będzie krótki jak płyta, którą chcę opisać. Ale nie wiem, czy tak dobitny, bo rzecz jest mocna. Moja przygoda z tym materiałem wyglądała nudno i banalnie: wydawnictwo Opus Elefantum zapowiedziało nowe tytuły (drugi to A Forword grupy Ljos …
- Beatem w twarz 18 02 2020Dziś po południu na Polityka.pl (a jutro na papierze) rozmowa, którą przeprowadziłem z Błażejem Królem. Prawdę mówiąc, od dawna czekałem na okazję, żeby wrócić do tematu, podjętego kiedyś tutaj (stare dzieje – oglądać od 11. minuty). I usłyszałem kilka sformułowań …
- Zenek, czyli jak strollowano Jacka Kurskiego 22 02 2020
NA WINYLU: trzaski
JEAN-MICHEL JARRE: Krótko
Nota o Zero Gravity może być dla niektórych niespodzianką, ale nowy album Jeana-Michela Jarre’a Electronica 1: The Time Machine nie należy do moich ulubionych (mówiąc delikatnie), i to mimo plejady gości, wśród których są Vince Clarke, M83, Pete Townshend, Fuck Buttons, Air i Moby. Ba, wydaje mi się z punktu widzenia poszczególnych artystów bardzo słabo wykorzystaną szansą na wykreowanie […]
NATURAL SNOW BUILDINGS: Album z singla
Z nieco mniejszą regularnością śledzę ostatnio poczynania Francuzów z Natural Snow Buildings, za którymi zresztą pod względem liczby wydawanych płyt nadążyć trudno. Ukazują się w różnych formatach, tym bardziej więc warto zwrócić uwagę na regularną, zwykłą płytę z nowym repertuarem opublikowaną na winylu przez Ba Da Bing (wcześniej wydali kilka reedycji starszych nagrań NSB) z […]
ROBERT PIOTROWICZ: Stare złote
W starych złotych to by było prawie pół miliona, ale warto. Zresztą za czasów starych złotych nikt w Polsce takich płyt nie wydawał. Choć zupełnie tak jak kiedyś – na czerwony, transparentny winyl z muzyką Roberta Piotrowicza (mastering Rashada Beckera, minimalistyczny projekt Lasse Marhauga) trzeba było pod każdym względem poczekać. Z jednej strony dlatego, że publikacja się […]
Pingback: Dlaczego nie żałuję tegorocznego Open’era « CHACIŃSKI