To dla wszystkich, którzy zamiast na John Zorn Fest pojechali w tym roku na Open’era. Taka drobna złośliwość. 😉
<br/><br/>
Reklamy
W RADIU: HCH
LETNIA NOC: Fire! Orchestra
Dziś po 23.00 w Letniej Nocy niezwykły skandynawski big band, czyli Fire! Orchestra. Zaprezentujemy w całości jeden z zeszłorocznych koncertów tej grupy, kierowanej przez członków tria Fire! i wokalistkę Mariam Wallentin. A przy okazji przypomnimy fragmenty najnowszej płyty Arrival i sięgniemy po nowe nagrania kilku innych formacji patrzących na nowo na tradycję dużych zespołów jazzowych. […]
LETNIA NOC: Żywizna na żywo (i inni)
Jutro po 23.00 w radiowej Dwójce czwartkowa Letnia Noc, a w niej posłuchamy koncertu, który 4 kwietnia ubiegłego roku zagrał w londyńskim Cafe Oto polski duet Żywizna: gitarzysta Raphael Rogiński i śpiewaczka z Kurpiów Genowefa Lenarcik. Ten świetnie przyjęty występ uzupełnimy innymi fantastycznymi przykładami muzyki czerpiącej w nieszablonowy sposób z polskiej tradycji ludowej. Pojawi się […]
LETNIA NOC: Brooklyn Raga Massive
Dziś po 23.00 w Letniej Nocy w radiowej Dwójce posłuchamy koncertu formacji Brooklyn Raga Massive, znanej z interpretacji utworów Terry’ego Rileya czy Johna Coltrane’a utrzymanych w duchu muzyki indyjskiej. Dopełnieniem będą nagrania z najnowszych płyt innych artystów odnoszących się do klasycznej muzyki Indii, ale łączących ją ze współczesnymi zjawiskami – hip-hopem czy brzmieniami syntezatorów modularnych. […]
W POLIFONII- Opowiem wam o Taylor Swift 23 08 2019Taylor Swift is funnier.
- Nie ma euforii 22 08 2019Zacznijmy od tego, że ta cała Euforia – ciekawa na tyle, żeby o niej pisać – to coś jak spotkanie Billie Eilish i Lil Peepa na planie Spring Breakers. Kończy się wprawdzie wyczerpaniem pomysłów i nieco chaotycznym rozkładaniem pomostów do drugiego …
- Zmieszany, ale nie wstrząśnięty 21 08 2019Żyjemy bardziej w galaktyce Sleater-Kinney niż kiedykolwiek dotąd. Mam na myśli bardziej klimat społeczny niż muzyczny, choć i tu sytuacja się zmienia, bo brzmieniowo album The Center Won’t Hold jest wyraźnie inny niż poprzednie. Jedno, co przetrwało w postaci niezmiennej …
- Solidarność zwycięży 20 08 2019Pytanie tylko: kiedy? Hasło solidarności, z gruntu włączające i równościowe, akcentujące wspólnotowość i odpowiedzialność, podchwycił w tym roku krakowski Unsound, a na plakacie tegorocznej edycji Bolesław Chromry uwzględnił także solidarność z osobami LGBTQ. Ale już w ubiegłą sobotę imponującą kompilację …
- Hitman na melanżu z Wiedźminem 19 08 2019Tak, wiem, że płyta Klocucha – najpewniej debiutancka, choć któż to wie, bo któż w ogóle coś konkretnego wie o Klocuchu? – ukazała się już prawie dwa tygodnie temu, ale w ramach mozolnego researchu i gruntownego przygotowania do recenzji postanowiłem …
- Opowiem wam o Taylor Swift 23 08 2019
NA WINYLU: trzaski
JEAN-MICHEL JARRE: Krótko
Nota o Zero Gravity może być dla niektórych niespodzianką, ale nowy album Jeana-Michela Jarre’a Electronica 1: The Time Machine nie należy do moich ulubionych (mówiąc delikatnie), i to mimo plejady gości, wśród których są Vince Clarke, M83, Pete Townshend, Fuck Buttons, Air i Moby. Ba, wydaje mi się z punktu widzenia poszczególnych artystów bardzo słabo wykorzystaną szansą na wykreowanie […]
NATURAL SNOW BUILDINGS: Album z singla
Z nieco mniejszą regularnością śledzę ostatnio poczynania Francuzów z Natural Snow Buildings, za którymi zresztą pod względem liczby wydawanych płyt nadążyć trudno. Ukazują się w różnych formatach, tym bardziej więc warto zwrócić uwagę na regularną, zwykłą płytę z nowym repertuarem opublikowaną na winylu przez Ba Da Bing (wcześniej wydali kilka reedycji starszych nagrań NSB) z […]
ROBERT PIOTROWICZ: Stare złote
W starych złotych to by było prawie pół miliona, ale warto. Zresztą za czasów starych złotych nikt w Polsce takich płyt nie wydawał. Choć zupełnie tak jak kiedyś – na czerwony, transparentny winyl z muzyką Roberta Piotrowicza (mastering Rashada Beckera, minimalistyczny projekt Lasse Marhauga) trzeba było pod każdym względem poczekać. Z jednej strony dlatego, że publikacja się […]
Reklamy
Pingback: Dlaczego nie żałuję tegorocznego Open’era « CHACIŃSKI