William S. Burroughs i okolice

W czasach fascynacji Williamem S. Burroughsem (tożsamych z czasami fascynacji Soft Machine i innymi zespołami, które wzięły sobie nazwy z prozy Burroughsa, a było takich sporo) napisałem parę tekstów dla różnych gazet o WSB. Przy okazji w tym samym 1997 roku bohaterowi moich fascynacji się zmarło – dokładnie 2 sierpnia – a ja byłem świeżo po lekturze „Nagiego lunchu”, „Ćpuna” i „Pedała”, recenzowałem też „Cień szansy” dla miesięcznika „Machina”, z którym zaczynałem współpracować. Problem w tym, że jeszcze w 1997 roku pisywałem o muzyce dla „Tylko Rocka” (potem przemianowanego na „Teraz Rock”), dla którego „Machina” była bezpośrednią konkurencją, więc gdy chciałem pisać o literaturze dla „Machiny” (dział prowadziła tam wówczas Bogna Świątkowska, za chwilę naczelna i moja szefowa zarazem), musiałem z bólem serca używać pseudonimu. Problemy spiętrzyły się, gdy Rafał Księżyk zamówił u mnie tekst dla magazynu „Plastik”, konkurencyjnego wobec obu powyższych. Nie mogłem już napisać jako Bartek Chaciński, ale nie mogłem również pisać pod tym samym pseudonimem co w „Machinie”. Mam nadzieję, że czytając te słowa moi ówcześni redaktorzy ze wszystkich trzech pism się na mnie nie obrażą. W końcu minęło już tyle czasu, a gdy piszę te słowa Burroughsa nie ma wśród nas już 12 lat. A ja, mimo tego, że większą część roku 1997 strawiłem na lekturze Burroughsa i pisaniu różnych tekstów o nim, nigdy nie miałem dosyć tego tajemniczego i wyjątkowego człowieka. I mam wrażenie, prawdę mówiąc, że nigdy tak naprawdę go nie zrozumiałem.

Powyżej dorzucam banner do ciekawej strony poświęconej WSB. A oto wzmiankowane teksty:

Totalitaryzm wspomagany: Narkotyki i fantastyka – esej dla „Nowej Fantastyki” (luty 1997)

William S. Burroughs „Cień szansy” – recenzja dla „Machiny (kwiecień 1997)

William S. Burroughs: Eksperymentator – sylwetka dla „Machiny” (wrzesień 1997)

William S. Burroughs: Konserwatysta na heroinie – sylwetka dla „Plastiku” (październik 1997)